કીર્તન મુક્તાવલી
(૧) સૌને શીતળ છાંયલડી યોગીબાપા દેતા
સૌને શીતલ છાંયલડી યોગીબાપા દેતા
નાનકડા સંત કૃષ્ણવલ્લભ સ્વામીએ સ્વામીશ્રી સમક્ષ સુંદર કીર્તન ગાયું, ‘જય જય યોગીજી, જય સ્વામી-શ્રીજી...’ તે સાંભળી સ્વામીશ્રી મુગ્ધભાવે તેમના તરફ જોઈ રહ્યા. કીર્તન પછી એકદમ રાજીપો બતાવ્યો ને કહે, “હા, ભાઈ...! ક્યાંથી શીખ્યા આવું!” સ્વામીશ્રીના શબ્દો જ એવા કે આત્મીયતાનું પૂર જ ફરી વળે. કૃષ્ણવલ્લભ સ્વામીને એ હાવભાવ અને એ મૂર્તિ ચિરંજીવ સ્મૃતિરૂપ બની ગયાં.
સ્વામીશ્રી જ્યારે સારંગપુર પધારે ત્યારે તેમની રસોઈનાં વાસણો ઊટકવાની સેવા આ નાનકડા સંત ઉત્સાહથી ઉઠાવી લેતા. સ્વામીશ્રી પણ તેમને સુખ આપતા.
એક વાર સ્નાન કરતાં સ્વામીશ્રીએ તેમને યાદ કર્યા, “ઓલ્યા નાના સાધુ ક્યાં?”
“હમણાં આવશે.”
“એમ નહીં, બોલાવી લાવો.”
કૃષ્ણવલ્લભ સ્વામી કંઈક સેવામાં હતા. સ્વામીશ્રીએ તેમને બોલાવ્યા તે જાણી, તેઓ હરખાતાં હરખાતાં આવી પહોંચ્યા. સ્વામીશ્રી કહે, “લ્યો, ગુરુ! સ્નાન કરાવો.” તેમણે સ્નાન કરાવ્યું ત્યાં સ્વામીશ્રી કહે, “કો’ કાલે ઉપવાસ!”
“ભલે, બાપા!” તેમણે આજ્ઞા સ્વીકારી લીધી. આમ, નાના સંતો સાથેની સ્વામીશ્રીની આત્મીય ક્ષણો તેમના હૃદયમાં શાશ્વત સુખનો સ્રોત બની રહેતી.
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ભાગ ૬/૪૨૨]
(1) Saune shitaḷ chhāyalḍī Yogī Bāpā deṭā
The young sadhu Krishnavallabh Swami sang the kirtan ‘Jay jay Yogiji, jay Swami-Shriji...’ in presence of Yogiji Maharaj. Swamishri just looked at him in fascination. After the kirtan ended, Swamishri showed his pleasure and said, “Yes... from where did you learn this?” Swamishri’s words were such that he constructed a bridge connecting two hearts with affection. Krishnavallabh Swami stored this memorable interaction forever in his heart. Whenever Swamishri came to Sarangpur, this young sadhu always washed Swamishri’s utensils with enthusiasms. Swamishri gave him bliss in return.
Once, while bathing, Swamishri suddenly remembered him and said, “Where is that young sadhu?”
“He’ll be coming soon.”
“No. Go call him.”
Krishnavallabh Swami was preoccupied in some sevā. Hearing that Swamishri is calling him, he reached Swamishri overjoyed. Swamishri said, “Guru! Bathe me.” Krishnavallabh Swami bathed him (poured water on him). Swamishri said, “Say that you will fast tomorrow.”
“Okay, Bapa.” He accepted Swamishri’s āgnā. Such moments of interaction with Swamishri that captured in the young sadhus’ hearts became a flowing river of happiness.
[Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 6/422]
